Dankkaart 2020

 

 

Fijne kerstdagen 🌲

Korte film over empathie

 

Mondkapje af

De kleurentests zijn de mondkapjes van de arbeidspsychologie.

Wat ik bedoel te zeggen is: iets wat niet bewezen is te werken desondanks gebruiken. Tegen beter weten in of zelfs, tegen niet weten in, onnozel dus. Zo houdt het RIVM vol dat het niet-medische mondkapje geen onderbouwde meerwaarde heeft in de bestrijding van het virus. Het is een heldere lijn die berust op onderzoek. Maar ondanks die kennis, zijn er legio mensen die op sentiment varen of graag zichzelf voor de gek houden. Toch dragen biedt schijnveiligheid.

In de (arbeids)psychologische diagnostiek gebeurt sinds jaar en dag hetzelfde. Ondanks de aanwezige ruime kennis over betrouwbare en valide instrumenten (COTAN) blijven aanbieders en gebruikers van ondeugdelijk materiaal zichzelf vrijpleiten en wat krom is recht praten. Immers de mensen, inclusief slecht geïnformeerde HRM-ers, willen het. Laat ik hier nu eens geen test bij de naam noemen, maar uiteindelijk is na onderzoek geen enkele typologie aan de maat. En ook geen enkel kleurtje.

Blijf staan bij het mondkapje af, ga zitten bij mondkapje op. Ook al voelt dat groen.

15 jaar RBLC assessment & coaching

Een kleine mijlpaal, vandaag bestaat RBLC assessment & coaching 15 jaar. Met ups en downs en altijd in ontwikkeling. Dus we gaan nog wel even door 💪. 

Behoeftentaal

Is het je al eens opgevallen dat als we iets lastig vinden we onze communicatie vaak beëindigen met het neerleggen van een gevoel. Zo van: "Dat maakt me echt boos." of "Ik voel me alleen." Degene die het aanhoort, voelt zich meteen handelingsverlegen. Vraagt de ander nu iets aan me? Of juist niet? Je gaat misschien oplossingen zoeken voor de aanleiding van zijn emotie, je laat de ander maar even of je gaat zijn gevoel onderzoeken. Dat laatste brengt je vaak nog verder van huis: "Ik voel dat toch zo !" De communicatie ligt aardig plat. Maar wat is hier nu aan de hand? 

"What I want in my life is compassion, a flow between myself and others based on a mutual giving from the heart."

Eigenlijk kaapt de aangedane op een vrij oneigenlijke manier het moment, want neemt degene nu wel verantwoordelijkheid voor zijn eigen gevoel? Dat wordt natuurlijk ergens getriggerd, kent een aanleiding, maar de ander is niet degene die jou dat gevoel bezorgd. Die verantwoordelijkheid draag je zelf. Een subtiel verschil voor sommigen en voor degene met de tegengestelde overtuiging misschien iets om af te leren. Want maak je de ander schuldige van jouw ongemak, dan is de verbinding weg. En wat dan volgt, kan enkel nog strategie zijn. 

"Achter elke negatieve emotie zit een onbeantwoorde behoefte", aldus Marshall Rosenberg, de grondlegger van de Verbindende Communicatie. Dat idee maakt dat we kunnen nadenken over wat we eigenlijk nodig hebben. Als dat op tafel ligt, maak je het voor de ander een stuk gemakkelijker om in contact te blijven. Want plots is er een keuze om aan een behoefte tegemoet te komen. 

Gaat dat zo gemakkelijk? In essentie wel, maar in de praktijk is het vaak lastig en zal je veel oefening nodig hebben. Om de vertaling te maken van gevoel naar behoefte is er ook taal nodig, behoeftentaal. Hoe vaak gebruik je nu een zin als "Ik heb behoefte aan ..." als het gaat om jouw eigen psychologische behoeften? Denk bijvoorbeeld aan: samenwerking, acceptatie, veiligheid, vertrouwen, erkenning, harmonie, rust, uitdaging, inspiratie. En zo is er een hele lijst.

Marshall Rosenberg (1934-2015) legt uit:

Kern van de achtergrond van de theorie is dat in eerste instantie onze aandacht vaak ligt bij onze oordeelsvorming. Wat vind ik hiervan? Cognitieve afwegingen. Van onze eigen actuele behoeften zijn we ons vaak een stuk minder bewust; wat heb ik nodig? Zodra de aandacht daarnaar verschuift is er plots ruimte voor zorg voor jezelf (therapeutische waarde), de ander en daarmee dus ook de echte communicatie. 

Corona-proof

Na het Skypen, Zoomen & Teamsen nu weer 'gewoon' live vanaf de Boschstraat. Conform de richtlijnen van het RIVM geen hand en op afstand, maar wel de hartelijkheid en aandacht. Zowel voor assessments als ook voor de coachingsgesprekken. Wees welkom ! 

Onkwetsbaar

Daar waar je je soms overgeleverd kan voelen aan je eigen gevoeligheid, doemt ook wel eens het verlangen op naar een soort onaangedaanheid. Zou het me maar niet zo raken, dan had ik er minder last van. Elke HSP-er zal zo nu en dan stoeien met het idee dat je op momenten zo overduidelijk wordt teruggeworpen op jezelf. Dat je je beperkt voelt, even pas op de plaats moet maken en tijd nodig hebt om weer in balans te komen.

Het is het moment waarop de één een boek pakt van Epictetus, om zijn stoïcijnse vaardigheden weer eens op te poetsen, gaat een ander de natuur in en weer een ander oefent in stilte zijn buikademhaling. Allemaal bedoeld om te herstellen om weer in verbinding te kunnen komen met de ander. En dat idee ontroert. Want waar het aan de buitenkant een louter ik-gerichte investering lijkt, is het tegendeel waar. Er wordt gewerkt om in verbinding weer goud waard te zijn.

Echter, de gemiddelde leek ziet enkel het aangedane, het gekwetste, het geraakte. Het waarom vraagt al wat meer kennis en inzicht, want het doel van het uit-balans zijn is feitelijk slechts een aanloopje om opnieuw zoveel liefde te komen geven. De HSP-er bulkt dan namelijk van consideratie en empathie en kan van daaruit ook nog eens zoveel meer bereiken.

Een typisch voorbeeld hiervan zagen we de afgelopen maand bij het noodgedwongen vertrek van de minister voor Volksgezondheid Bruno Bruins. De commentaren waren zwart-wit; of men zag hem als een zwakke broeder, omdat hij letterlijk omviel en hem toedichtte dat hij geen uitstraling had, of men zag kwalificeerde hem als sterk, omdat hij het aandurfde om op inhoud te discussiëren, geen politiek gewin na te streven en in debat zijn standpunt durfde bij te stellen.

Punt is, wil je het zwak of sterk noemen, dan beperk je je eigen bril. Dit normenkader wordt gevoed en getraind vanuit de wil of overtuiging onkwetsbaar te moeten zijn. Dat ontspruit in een weinig doordachte opvoeding en op menig assertiviteitscursus. HSP-ers weten wel beter, of beter, voelen wel beter. En laten we dan eerlijk zijn, zij die dat gevoel missen, of parkeren, of uitschakelen, zijn eigenlijk de echt kwetsbaren.  

Zo is assessment bedoeld !

Klassiek assessment, een dagje door de molen worden gehaald om te laten beoordelen of je past in een vooraf bedacht plaatje. Zo gaat het vaak, maar gelukkig niet altijd. Een afwijkend en inspirerend verhaal.

Stel, je hebt 2 hele waardevolle krachten in huis die beide voor een interne functie gaan. Vervolgens geven de assessments een genuanceerd beeld over de aanwezige competenties van beide kandidaten. Wil je ze dan beide behouden en gemotiveerd houden, dan maak je soms andere keuzes.

Exact zo ging het onlangs bij Maastricht Marketing. Directeur Leontien Mees vertelt: "De uitkomsten van de assessments waren ergens wel verrassend te noemen. Het maakte dat ik toch iets anders naar de individuen ging kijken en beter zag wat ze nodig hadden voor de volgende stap in hun loopbaan. 

Samen met de RvT hebben we vervolgens besloten om de functie op te knippen om de kwaliteiten van beide medewerkers tot zijn recht te laten komen. Daarbij hebben we ook gekeken naar hun ontwikkelingsperspectief, zodat de motivatie hoog blijft. Nadat we ze dit hebben medegedeeld waren ze ook nog eens beide verheugd."

En zo geschiedde, het plaatje werd achteraf dus aangepast. Omdat niet het plaatje telt, maar de unieke kwaliteiten van je mensen! Dit is wat, de vaak iets te vlot gebezigde oneliner, 'de mens centraal' in de praktijk echt kan betekenen.

Toegevoegde waarde van het assessment werd door de kandidaten vooral ervaren door het intensieve en interactieve rollenspel. Leuk om te doen, leerzaam en zeer zinvol.

Al met al, hulde voor Maastricht Marketing die hebben laten zien wat het betekent om daadwerkelijk vanuit de mens te denken, naar groei en ontwikkeling te kijken en het organisatiemodel daaraan aan te passen. Was er lef voor nodig? Was het moedig? "Nee", aldus Leontien, "het was gewoon een logisch gevolg."

Lezing over hoogbegaafdheid

In het kader van de Week van de Hoogbegaafdheid, georganiseerd door het IHBV heb ik een lezing mogen verzorgen op Hogeschool Zuyd in Maastricht.

'Schaamtevol knagen en niemand die het ziet': een proces-beschrijving van een vastlopende jongere, bijna verloren, maar enig moment met de juiste duiding op weg geraakt naar een meer positief zelfbeeld en met groeiend zelfvertrouwen.

"Je zult jezelf dus nog wat beter moeten leren kennen. En dat in een fase van je leven dat je misschien nog niet oud genoeg bent om te weten wie je bent."

Vergeet het woord 'hoogbegaafd', het wekt enkel verwachtingen op bij anderen, bij jezelf en straalt onbedoeld pretentie uit. Een alternatief is het woord 'hoogbewust', dat oogt vriendelijker, maar geeft ook duidelijker weer wat er aan de hand is.

"Als er veel is, is er ook veel om voor te zorgen."

In een poging om de studenten te prikkelen, lag de nadruk in mijn betoog bij het omgaan met je hoogbewustzijn: wat zijn nu effectieve strategieën en welke zijn minder helpend? Het boek van James T. Webb werd geparafraseerd en lokte meer dan genoeg gespreksstof uit. Zinvol !

How Gifted Adolescents Make Judgements? - Margaret Lipp

Met dank aan Lizette Colaris, studentendecaan bij Hogeschool Zuyd.

Interview over HSP

Onlangs ben ik voor HSP-magazine geïnterviewd door Brigitte Schellens. Best spannend maar tegelijkertijd ook erg leuk om vraag na vraag gesteld te krijgen.

Een open en eerlijk verhaal over de rijkdom en de handicap van wat gevoeligheid kan zijn. Lees hier het interview.