De kleurentests zijn de mondkapjes van de arbeidspsychologie.
Wat ik bedoel te zeggen is: iets wat niet bewezen is te
werken desondanks gebruiken. Tegen beter weten in of zelfs, tegen niet weten in,
onnozel dus. Zo houdt het RIVM vol dat het niet-medische mondkapje geen onderbouwde
meerwaarde heeft in de bestrijding van het virus. Het is een heldere lijn die
berust op onderzoek. Maar ondanks die kennis, zijn er legio mensen die op sentiment
varen of graag zichzelf voor de gek houden. Toch dragen biedt schijnveiligheid.
In de (arbeids)psychologische diagnostiek gebeurt sinds jaar
en dag hetzelfde. Ondanks de aanwezige ruime kennis over betrouwbare en valide
instrumenten (COTAN) blijven aanbieders en gebruikers van ondeugdelijk
materiaal zichzelf vrijpleiten en wat krom is recht praten. Immers de mensen,
inclusief slecht geïnformeerde HRM-ers, willen het. Laat ik hier nu eens geen
test bij de naam noemen, maar uiteindelijk is na onderzoek geen enkele typologie
aan de maat. En ook geen enkel kleurtje.
Blijf staan bij het mondkapje af, ga zitten bij mondkapje op.
Ook al voelt dat groen.
