Dankkaart 2021

 Fijne dagen !

Giraffe-oren

In de theorie van de Verbindende Communicatie kan je luisteren met zogeheten jakhals-oren of giraffe-oren. Jakhals-oren horen de oordelen, giraffe-oren horen de gevoelens en behoeften. En wat je hoort, is sterk afhankelijk van waarin je getraind bent, door opvoeding, school en werk. Hoe normatief was of is je omgeving? Hoeveel ruimte is er voor psychologische behoeften? 

De geruststellende gedachte is dat met bewustzijn en veel oefening het mogelijk is om de energie te veranderen. Door zelfreflectie en de motivatie om je communicatie te verbeteren ga je met giraffe-oren sneller en beter je doelen bereiken, dat is de belofte. 

Ga maar eens na hoe snel het gaat als je een recente opmerking of non-verbaal signaal voor de geest haalt wat je raakte. Wat maakte die trigger in je los? Hoe heb je geluisterd?

- Als jakhals naar buiten: welke oordelen komen er naar boven over de ander?

- Als jakhals naar binnen: welke oordelen komen er naar boven over je zelf?

- Als giraffe naar buiten: welke gevoelens & behoeften heeft de ander wellicht?

- Als giraffe naar binnen: welke gevoelens & behoeften heb je zelf?

Is je interesse voor teamcoaching gewekt ? 

Rhizoom

In de natuur is een rhizoom de onzichtbare vertakking, de niet waarneembare groei anders dan dat er plots op een andere plek, op een ander moment nieuw leven opbloeit. 

Wat aan het zicht ontnomen was, stond niet stil, maar vermenigvuldigde zich in stilte.

Je zou kunnen zeggen dat waar leven is er geen stilstand kàn bestaan. In relatie tot de mens: hij is altijd aan het worden.

Wat zich aan het oog onttrekt, doet al snel een beroep op de verbeeldingskracht en vraagt om een nadere inspectie. Onderzoek, analyse, diagnose; ze zijn nodig om te komen tot een verklaring voor wat onze zintuigen ons niet direct vertellen.

Tegelijkertijd kan de natuur niet anders dan zijn gang gaan. Zijn eigenstandige weg. Los van wil, bewustzijn of andere controlekamers in actie. 

Passen we deze metafoor toe op de psychologie van werk dan is een roep om meer vertrouwen wel op zijn plaats. Vanuit een soort basisvertrouwen in onze eigen natuur. Vertrouwen in de zin dat er altijd een legitieme reden is, dat intenties meestal gewoon deugen, dat er meer onmacht dan onwil regeert, dat beter kijken altijd helpt. 

In onze werkrelaties hebben we vertrouwen hard nodig, wellicht meer dan we ons realiseren. Het houdt mensen eenvoudigweg gezond en behoedt ons voor uitval en ziekte.

Bouw je aan vertrouwen dan erken je je onderlinge verbondenheid en laat je zien dat je de altijd rhizomerende natuur begrijpt.

Doe de zelfscan:

 Wie in jouw werkomgeving geeft jou vertrouwen? 

Zoeken naar identiteit

Na 6 gesprekken met jongeren in het kader van de week-van-de-hoogbegaafdheid trof ik mezelf vandaag huilend aan onder de douche. Oude pijn. Weer even voelbaar door de vele verhalen, de individuele worstelingen, het verdriet van jongeren in transitie. Wat in de regel 'de bloei van je bestaan' heet, is voor begaafde jongeren door jarenlang opgebouwde stress (denk aan onderpresteren, overaanpassen, trauma, exclusie, met een sausje lockdown), soms een ware existentiële worsteling geworden. Op het moment dat de wereld eigenlijk aan je voeten zou moeten liggen en je van de energie bulkt, lukt het je domweg niet het leven uit te vinden. En geen studentenpsycholoog die je het kan vertellen.

Je leert wat vriendschap is, wat eenzaamheid is, je zoekt bij voortduring grenzen op (en gaat er overheen), bij anderen, maar evenzo bij jezelf. Manipulatie voelt dus zo. En zelfdestructie dus zo. Het is allemaal in jouw handen. Wat een slimme jongere in deze onderscheidt? De hoge mate van zelfbewustzijn; hij ervaart het anders zijn ten volle en ziet in onmacht het niet-passen. Veel vragen, veel twijfel. Welk deel wordt bepaald door mijn persoonlijkheid? Wanneer spreekt mijn intelligentie? Hoe ziet groei of ontwikkeling eruit? Naast levensvragen over recht, filosofie en wat al niet meer. Vragen die voortkomen uit een sterk reflectief potentieel. Waar een gelijkwaardige gesprekspartner, een mentor geen overbodige luxe is. Want als er veel is, is er dus ook veel om voor te zorgen. Dat is hard werken en zo klinkt hoogbegaafdheid plots een stukje minder pretentievol, nietwaar?

Laat de extra onderwijsgelden nu maar eens deze kant op glijden, zeg ik niet geheel belangeloos. Al zal het me nooit weerhouden te doen wat nodig is, namelijk weerklank bieden aan slimme jongeren in nood.

Week van de Hoogbegaafdheid 2021

RBLC doet op donderdag 11 maart weer mee aan de Week van de Hoogbegaafdheid (6-14 maart). Geen workshop of training, maar een gesprek over de divergente denker in jou.

Divergent denken staat voor het denken in mogelijkheden, het breed onderzoeken en het filosoferen. Een groot goed als je kan omgaan met de twijfel die er soms mee gepaard kan gaan. Je kan ook blokkeren en vastlopen als er niet voldoende valide argumenten zijn om wel te kiezen. Wat doe je dan? Welke strategie heb jij bedacht of aangeleerd?

Exploreer jouw hoogbegaafdheid in een open en verbindend gesprek.

UPDATE: Aanmelden voor deze dag is niet meer mogelijk, de te vergeven plekken zijn inmiddels volgeboekt. Wil je desondanks toch graag in gesprek, mail me dan op rob@rblc.nl en dan kijk ik of we op een ander moment kunnen afspreken.

Weerbaarheid

Voor jezelf opkomen ziet er vaak lelijk uit. Bij HSP-ers heeft het iets onnatuurlijks, iets aangeleerds, iets vechterigs. En wat mij betreft heeft het ook niks met echte weerbaarheid te maken. Daarmee niet gezegd hebbende dat je de kaas van je brood moet laten eten, maar er zijn ook andere wegen.

Iedereen kent het wel. Dat je in een rij staat te wachten en dat je waakzaam bent om je plekje te verdedigen. Je bent alert, maakt je breed en in je lijf gebeurt er van alles. Niks zo erg als een rij die niet duidelijk een rij is, maar waar nog gunsten verleend moeten worden. “Gaat u maar voor hoor.” Het is een sociaal spel dat vooral ook speels moet blijven.

Ooit kreeg mijn zoon van toen 8 jaar via school het advies om naar een assertiviteitscursus te gaan, getiteld “Jij bent ok.” Die titel gaf direct kortsluiting bij mij. Hoe kan ik een kind duidelijk maken dat hij na school als enige van de klas naar een speciale cursus moest met die titel? Het trainingsbureau heeft nooit gereageerd op mijn mailtje en hij is niet gegaan. Inmiddels staat hij meer dan prima zijn mannetje.

Het gevecht dat we zo nu en dan met de buitenwereld voeren is ook altijd een gevecht met onszelf. En dus zijn er gelukkig ook keuzes te maken. Vaak zie ik echter in mijn praktijk HSP-ers die het enigszins verleerd zijn om vanuit het hart te leven. Verhoogde waakzaamheid, wantrouwen, strijdvaardigheid en zelfs verbittering. Het staat garant voor de verkeerde soort weerbaarheid, namelijk die van geforceerd positie pakken en kramp. Er sluimert gelukkig altijd wel een verlangen om meer te handelen naar eigen intuïtie. Maar hoe hervindt je dat?

In mijn geval door een inspiratiebron, de Amerikaanse psycholoog Marshall Rosenberg. Hij liet me zien hoe ik opnieuw de taal van het hart kon leren spreken. Door strategische communicatie af te leren en me eerlijk te uiten. Door het gevecht af te zweren, uit overtuiging dat niet meer te willen. Mijn eigen psychologische behoeften zijn daarbij leidend, altijd en overal. Uiteindelijk baart veel oefening de gewenste kunst.

En dan is mijn stukje van de taart niet altijd het grootste, nee. En laat ik vaak mensen voorgaan. Tolereer ik zelfs een onduidelijke rij, of sterker nog, ik geniet eigenlijk stiekem van de verwarring en onrust bij anderen.