woensdag 19 december 2018
donderdag 20 september 2018
Persoonlijk
"Mocht ik soms wat onpersoonlijk overkomen, dan is dat zeker niet persoonlijk bedoeld."
Er is iets vreemd aan de hand met het woord 'persoonlijk', want hoewel zaken vaak een individuele, en daarmee persoonlijke, aanpak vragen, moeten we het vooral ook allemaal niet al te persoonlijk opvatten. Dan doe je namelijk onnodig moeilijk en zet je jezelf buiten de groep. Hmmm, lastig.
Een onpersoonlijke aanpak kan eigenlijk altijd wel rekenen op een negatieve bejegening, op afkeuring. Denk dan vooral aan de dienstensector, waar het adagium 'klant is koning' geldt. Elke verkoper wordt hierop getraind. Niet dat dat dan ook meteen persoonlijk overkomt, want echte vriendelijkheid is niet zo gemakkelijk te trainen als het soms lijkt. Hoe meer je betaalt overigens, hoe persoonlijker het ook wordt. Althans de poging, want eenmaal bewust van het motief van de ander, voelt het ook weer in evenredige mate juist heel onpersoonlijk aan.
Ooit heb ik geleerd dat de bron van miscommunicatie tussen mensen heel vaak ligt in het te letterlijk nemen van woorden of juist het te persoonlijk opvatten van op zichzelf neutraal commentaar. In het laatste geval gaat het dus over iets dat als kritiek wordt opgevat en het omgaan daarmee. Dat vinden mensen lastig, maar is pas echt een probleem als de motieven van de ander niet oprecht zijn of als de ander behept is met een blinde vlek waar je u tegen zegt.
Mijn aanklacht is dan ook deze: ben eerlijk als je zegt dat iets niet persoonlijk bedoeld is, leg het uit om je geloofwaardigheid te waarborgen. Want ik kom het helaas iets te vaak tegen dat mensen wel een heel persoonlijke aanpak kiezen, dat en-passant en standaard ontkennen, maar erger nog, vervolgens ook weglopen voor de bijbehorende verantwoordelijkheid als het gaat over de consequenties voor het geheel. De aanval leidt in communicatie slechts tot een tegenaanval, nooit tot een constructief overleg. Het is een zeer hardnekkige denkfout...
Dus denk volgende keer even na als je die bijzin gebruikt; durf te bekennen als iets wel persoonlijk bedoeld is en dat je in je aanpak de tools niet hebt om wel samen verder te komen. Dan gaat het tenminste over waar het over moet gaan.
Er is iets vreemd aan de hand met het woord 'persoonlijk', want hoewel zaken vaak een individuele, en daarmee persoonlijke, aanpak vragen, moeten we het vooral ook allemaal niet al te persoonlijk opvatten. Dan doe je namelijk onnodig moeilijk en zet je jezelf buiten de groep. Hmmm, lastig.
Een onpersoonlijke aanpak kan eigenlijk altijd wel rekenen op een negatieve bejegening, op afkeuring. Denk dan vooral aan de dienstensector, waar het adagium 'klant is koning' geldt. Elke verkoper wordt hierop getraind. Niet dat dat dan ook meteen persoonlijk overkomt, want echte vriendelijkheid is niet zo gemakkelijk te trainen als het soms lijkt. Hoe meer je betaalt overigens, hoe persoonlijker het ook wordt. Althans de poging, want eenmaal bewust van het motief van de ander, voelt het ook weer in evenredige mate juist heel onpersoonlijk aan.
Ooit heb ik geleerd dat de bron van miscommunicatie tussen mensen heel vaak ligt in het te letterlijk nemen van woorden of juist het te persoonlijk opvatten van op zichzelf neutraal commentaar. In het laatste geval gaat het dus over iets dat als kritiek wordt opgevat en het omgaan daarmee. Dat vinden mensen lastig, maar is pas echt een probleem als de motieven van de ander niet oprecht zijn of als de ander behept is met een blinde vlek waar je u tegen zegt.
Mijn aanklacht is dan ook deze: ben eerlijk als je zegt dat iets niet persoonlijk bedoeld is, leg het uit om je geloofwaardigheid te waarborgen. Want ik kom het helaas iets te vaak tegen dat mensen wel een heel persoonlijke aanpak kiezen, dat en-passant en standaard ontkennen, maar erger nog, vervolgens ook weglopen voor de bijbehorende verantwoordelijkheid als het gaat over de consequenties voor het geheel. De aanval leidt in communicatie slechts tot een tegenaanval, nooit tot een constructief overleg. Het is een zeer hardnekkige denkfout...
Dus denk volgende keer even na als je die bijzin gebruikt; durf te bekennen als iets wel persoonlijk bedoeld is en dat je in je aanpak de tools niet hebt om wel samen verder te komen. Dan gaat het tenminste over waar het over moet gaan.
dinsdag 29 mei 2018
Adaptief
Aanpassen
is een thema dat bij hoogbegaafden vroeg of laat bewuste aandacht vraagt. Ofwel
omdat je vastloopt en bewust wordt van je overaanpassen, ofwel omdat je door
conflict en exclusie juist wil leren hoe je je door middel van aangepast gedrag
kan handhaven. Aanpassen is daarmee dus niet letterlijk het tegenoverstelde van niet-aanpassen (uitgelegd als bijvoorbeeld autonomie of het hutje-op-de-hei), maar vraagt weloverwogen aandacht in denken en doen om een manier te vinden, jouw waarschijnlijk unieke manier, van je verhouden tot de dingen en de mensen.
Iets
is adaptief wanneer het (voor de overleving van de soort) zinvol is. Of anders: alles wat zich zo aan de omgeving aanpast dat het de kans van overleven
vergroot. Dat heet in de evolutionaire psychologie een adaptieve copingstijl.
Omgaan
met depressieve gevoelens, teleurstellingen en persoonlijke crises is voor eenieder
hard werken. De ervaren complexiteit en pijn; je moet door de eerste ontkenning
heen om te kunnen gaan zoeken naar een betekenisvol idee en dito reactie. Maar
hoe doe je dat? En wat is dan effectief?
"The best years of your life are the ones in which you decide your problems are your own." (Albert Ellis)
Een mooie handreiking op dit vlak is het boek Searching for Meaning van James T. Webb, waarvan via DEZE link al een en ander is in te zien: scroll naar halverwege het overzichtsartikel en lees onder het kopje Coping Styles and Strategies enkele voorbeelden van ineffectieve en ook effectieve strategieën.
"The best years of your life are the ones in which you decide your problems are your own." (Albert Ellis)
Een mooie handreiking op dit vlak is het boek Searching for Meaning van James T. Webb, waarvan via DEZE link al een en ander is in te zien: scroll naar halverwege het overzichtsartikel en lees onder het kopje Coping Styles and Strategies enkele voorbeelden van ineffectieve en ook effectieve strategieën.
Let
op dus met het vernauwen van je denken (lees: blijf je denkkracht inzetten) en ook
met hoge activiteitenniveaus (lees: just do less).
donderdag 12 april 2018
Geruststellende gedachten
Ze zijn altijd welkom, komen altijd iets brengen en het is een feest om ze te verzamelen: geruststellende gedachten. Ze laten je rust
vinden in wat er hier en nu is, zijn dus gericht op accepteren en niet op veranderen of oplossen. Geen slimmigheidjes, meer wijsheden. Laaf u aan de lijst.
- Morgen is er weer een dag.
- Alles komt goed. (Kump good)
- Het kan altijd erger.
- Na regen komt zonneschijn.
- Achter de wolken, daar schijnt de zon.
- Het heeft zo moeten zijn.
- Jouw tijd komt nog wel.
- Dat trekt wel weer bij.
- Soms gaat het gewoon zo.
- Liefde overwint alles.
- What doesn's kill you, makes you stronger.
- Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
- Elk nadeel heb z'n voordeel.
- Het is niet anders.
- Wat niet is, kan nog komen.
- Komt tijd, komt raad.
- Elk huisje heeft zijn kruisje.
- Beter laat dan nooit.
- Je bent sterker dan je denkt.
- Altijd thuis is ook nooit weg.
- Ach ja.
- Waar is niks?
- Ik zeg maar zo(o), da’s korter dan dierentuin.
- Niets moet, alles mag.
- Het is wat het is.
- Gelukkig hebben we de foto's nog.
- Morgen is alles anders.
- It'll be grand. (Iers)
- ...
Mail me je vondsten op rob@rblc.nl zodat we nog meer worden
gerustgesteld. Want dat nemen ze ons niet meer af 😉.
maandag 9 april 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)