Adaptief

Aanpassen is een thema dat bij hoogbegaafden vroeg of laat bewuste aandacht vraagt. Ofwel omdat je vastloopt en bewust wordt van je overaanpassen, ofwel omdat je door conflict en exclusie juist wil leren hoe je je door middel van aangepast gedrag kan handhaven. Aanpassen is daarmee dus niet letterlijk het tegenoverstelde van niet-aanpassen (uitgelegd als bijvoorbeeld autonomie of het hutje-op-de-hei), maar vraagt weloverwogen aandacht in denken en doen om een manier te vinden, jouw waarschijnlijk unieke manier, van je verhouden tot de dingen en de mensen. 

Iets is adaptief wanneer het (voor de overleving van de soort) zinvol is. Of anders: alles wat zich zo aan de omgeving aanpast dat het de kans van overleven vergroot. Dat heet in de evolutionaire psychologie een adaptieve copingstijl.

Omgaan met depressieve gevoelens, teleurstellingen en persoonlijke crises is voor eenieder hard werken. De ervaren complexiteit en pijn; je moet door de eerste ontkenning heen om te kunnen gaan zoeken naar een betekenisvol idee en dito reactie. Maar hoe doe je dat? En wat is dan effectief? 


"The best years of your life are the ones in which you decide your problems are your own." (Albert Ellis)

Een mooie handreiking op dit vlak is het boek Searching for Meaning van James T. Webb, waarvan via DEZE link al een en ander is in te zien: scroll naar halverwege het overzichtsartikel en lees onder het kopje Coping Styles and Strategies enkele voorbeelden van ineffectieve en ook effectieve strategieën.

Let op dus met het vernauwen van je denken (lees: blijf je denkkracht inzetten) en ook met hoge activiteitenniveaus (lees: just do less).