Iets belangeloos

Jelle Jolles, hoogleraar neuropsychologie en auteur van Het Tienerbrein, houdt een pleidooi voor brede(re) vorming voor adolescenten. "Daarvoor is steun, sturing en inspiratie nodig van opvoeders en leraren."

Impliciet refereert het aan kritiek die je kan geven aan de schoolse aanpak van hoogbegaafdheid; namelijk dat die niet de intern gestuurde ontwikkeling van het kind als leidmotief heeft, maar een (bedachte) extern opgelegde norm van prestatie. In al haar goede bedoelingen, het strandt in aanbodgerichtheid...

Er is meer nodig. "Een hoogpresterend kind heeft anders een risico op een vrij eenzijdige ontwikkeling." Aldus Jolles; zie hier zijn TEDx bijdrage over het tienerbrein.

Mijn aanvulling hierop is dat de schoolse context (per definitie) beperkt is en dat er belangen (presteren) zijn die de individuele persoonlijke ontwikkeling in de weg kunnen zitten. Ook al is het gepersonaliseerd leren op middelbare scholen een grote stap voorwaarts te noemen, school is en blijft school.

Evenzogoed geldt er ook een beperking voor de liefhebbende ouders, die door hun rol nou eenmaal vastligt. Gedreven door het belang dat hun kroost gelukkig zal zijn, zullen ze zeker sturen en steunen. Maar ook daar liggen belangen.

Beide concepten (presteren & gelukkig zijn) kennen aldus belanghebbenden, die kunnen verschillen van de jongere in casu, die misschien wel hele andere belangen heeft, namelijk iemand worden (identiteit) los van school & ouders.

In een leeftijdsfase waarin autonomie steeds belangrijker wordt, is er ook nog iets anders nodig dan "nog meer een gestructureerde aanpak", zoals Jolles voorstelt. Iets dat de ontwikkeling van een jongere niet benauwd, beperkt of zelfs soms tegenwerkt en tegelijkertijd ook verwachtingsloos is. Iets dat ruimte biedt en aansluit bij andersoortige sociale of sociaal-emotionele behoeften, om lucht te creëren, maar ook om breder en diepgaander te kunnen ontwikkelen, vanuit zelfsturing, wil en eigenheid. Dat is redenerend vanuit de vraag.

Juist bij hoogbegaafdheid, als dat synoniem zou zijn voor een bijzonder potentieel, dan betekent dat ook dat er extra veel oog en zorg voor onderliggende behoeften nodig is. De onafhankelijke derde, de mentor kan daarbij de wenselijke en/of noodzakelijke ondersteunende factor zijn. Zag ook Kohlberg:

Reageren? Mail a.u.b. naar rob@rblc.nl

Vakantiestress

Vergeet geen checklist te maken en rust vooraf voldoende uit...

Geniet van lekker wat weekjes comfort zone met een stevige fixed mindset. 

Onvermijdelijke groei

"Uiteindelijk zal er toch echt niets anders resten dan een onbegrijpelijke stilte." 

Als leed en lijden voor de al dan niet noodzakelijke groei zorgt, is ontwikkeling daarmee ook onvermijdelijk geworden? De Groene poogt antwoorden te vinden in een vermakelijk betoog.

Waarbij het slachtofferschap als optie wat mij betreft altijd nog open blijft in geval van een gebrek aan realiteitsbesef bij de ander. Vul zelf maar in...

Onlangs herlas ik Houellebecq die in dit essay inspirerend stelt: "U kunt het lijden niet in een doel veranderen." En ook: "Het leven is een reeks vernietigingsexamens."

In samenvatting is dan de levensopdracht: Leer de pijn in je poriën voelen! Dat is eigenlijk het enige :-)