Over mentaal welzijn in de context van de huidige normen van de maatschappij. Over onze soort en hoe we zo vaak voorbij leven aan onze universele behoeften. Voelen zonder label. Kan jij het (nog)?
En als het gaat over de gevolgen van de neo-liberale samenleving en doorgeslagen individualisme, ik vroeg me af of er niet een verband te leggen is met de explosie van allerlei soorten hulpverleners in dit land. Het verraadt de diep menselijke behoefte aan sociale relaties, ergens bijhoren en gezien worden door de ander. Lukt dat niet in de de maatschappij, dan maar in een van de vele, vele spreekkamers...
Damiaan Denys (psychiater) slaat de spijker op zijn kop als hij zegt dat tegenwoordig het gewone lijden niet meer geaccepteerd wordt. Zoeken we naar externe legitimatie voor onze complexe binnenwereld. En waarom? Uit angst om te beseffen dat we kwetsbaar zijn.
Een les zou kunnen zijn om de komende jaren meer in te zetten op preventieve sociale consultatie ofwel een mentale apk. Maar dan wel met een frisse, nieuwe collectivistische missie!
