F*ck intentie

"Ja maar zo had ik het niet bedoeld". Kent u die uitdrukking? Het maakt de weg vrij voor de altijd en eeuwige vergoelijkende gedachte, die geen enkele verantwoordelijkheid wenst te dragen voor zijn effect. En daar, lieve mensen, komen we dus geen stap verder mee!

De verdediger die te laat instapt en de tegenstander vol op de enkel raakt, krijgt de vrije trap tegen. Hij maakt z'n excuses, geeft een hand en accepteert een prent. Soit. Zijn intentie om de bal te raken is niet ter zake doende. Misschien wel voor het verschil tussen een gele of rode kaart, maar niet om hem vrij te pleiten.

"Denial of responsibility is a tragic expression of an unmet need." (Marshall Rosenberg)

Hoe anders gaan we hier nog al te vaak mee om. Hoe het is 'bedoeld' wint het nog veel te vaak van hoe het is 'gevoeld'. Nu is 'voelen' wel aan een gestage opmars bezig, maar de marketingafdeling buigt zich nog steeds over het te zachte beeld dat het opwekt. Je hoort de 'stel je toch niet aan'-zeggers je immers al in een vals koor luid toeroepen...

Hoe je iets bedoelt maakt dus niet zo veel uit. Sterker nog, ik ga uit van de goede bedoelingen. In communicatieland gaat het echter om de ruimte die we elkaar bieden, de bedachtzaamheid die we aan de dag kunnen leggen, die maakt dat 1+1 ook daadwerkelijk 3 kan worden.

Wees dus wakker als iemand zich enkel en alleen beroept op z'n o zo goed bedoelde poging en zichzelf onttrekt aan de gevolgen van zijn handelen. Fuck intentie, het moest maar eens duidelijk gezegd worden. Want uiteindelijk is mededogen een actie.