Chocoladewikkels, chipszakken, snoeppapiertjes. Herkenbaar? Luister je muziek als redding, ga je ergens anders zitten of zit je het gewoon uit? Waarschijnlijk heb je alles wel een keertje geprobeerd.
De misofonie-therapie (zoals in het UMC in A'dam wordt gegeven) grijpt terug op de aloude principes van de cognitieve herstructurering: koppel het objectieve geluid aan een positieve associatie, zoals bijvoorbeeld het knisperen van verse sneeuw als je erover heen loopt. De resultaten daarmee zijn goed, al vraagt het natuurlijk intensieve en actieve training. Als 't de scherpe kantjes van de anders soms zo heftige beleving afhaalt, is het vanzelfsprekend al winst.
Andere ideeën zoals bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen (buik) of aarden met je beide voeten op de grond zijn ook helpende' technieken' om het draaglijk te maken. Mijn beste advies echter is om zelf iets zinvols te doen, ter afleiding maar meer nog om jezelf te voeden (!) en niet enkel bezig te zijn met opvangen. Wat dat zinvols zou moeten zijn is natuurlijk heel persoonlijk. Wat zou dat voor jou kunnen zijn?
Ik ben zojuist de Noordpool overgestoken, soms stond ik even stil, meestal danste ik over de nog onaangeroerde sneeuw. De ijsbeer die me plotseling enthousiast begroette bleek slechts een luide hoestbui van m'n buurman. Ik had 'm bijna geknuffeld.
