Het ‘klassieke’ assessment center is niet meer van deze tijd.
Althans zo lijkt het. Iedereen die het ooit onderging, heeft er waarschijnlijk zo zijn eigen mening bij. Al dan niet gekleurd door de uitkomsten van die zweetdag.
De wetenschap verhaalt nog steeds over de meest objectieve methode, want door de inzet van de vele valide instrumenten zijn uitspraken, als voorspeller van toekomstig werkgedrag, zeer betrouwbaar.
In de praktijk echter worden de rapporten dunner en de onderzoeken goedkoper. Met E-assessment als snelle vervanger en daarmee vaak een overschatting van de waarde van populaire persoonlijkheidsvragenlijsten. Tegelijkertijd is assessment een zeer conjunctuurgevoelig instrument, want in tijden van crisis wordt al die meerwaarde plots gereduceerd tot enkel kosten. Voor selectievraagstukken vertrouwen we dan meer op onze eigen ervaring en op ons buikgevoel; via ontwikkelingsvraagstukken worden boventalligen naar buiten begeleid. Gaat het assessment in zijn huidige vorm de crisis overleven? Zijn de behoeften van HR wezenlijk veranderd? Dat laatste denk ik niet, maar misschien moeten we even een stapje terug.
Een assessment is een middel om passendheid in een functie al dan niet aan te tonen of een onderbouwing van een loopbaankeuze te formuleren. Dat is de meerwaarde en die is tijdloos. En dat is iets anders dan slechts een te nemen horde of plichtmatig aandacht schenken aan loopbaanthematiek.
Ondanks alle veranderingen, wat blijft is mensenwerk en daarmee maatwerk en neem van mij aan, dat is mooi werk!
